Disndag 13 juni 2023 overleed de grote Amerikaanse schrijver Cormac McCarthy. Als in memoriam en hommage hier de opening en het slot van zijn grootse Knoxville-roman ‘Suttree’, in mijn vertaling. Het boek begint zo: Beste vriend, nu, in de stoffige klokloze uren van de stad waarin de straten zwart dampend in het kielzog van…
Woensdag 7 juni wordt in het prachtige Palácio Galveias in Lissabon Luz de Lisboa – a cidade aos olhos de um holandês, de Portugese vertaling van mijn Licht op Lissabon – Stadsverhalen, gepresenteerd door Gonçalo M. Tavares. Het boek, ook nu uiteraard met de prachtige foto’s van Ana Carvalho, werd vertaald door Leonor Raven en…
Zo begint Het evangelie volgens Jezus Christus van José Saramago: De zon staat in een van de bovenhoeken van het doek, de linker voor wie kijkt, en ze is afgebeeld, de dagvorstin, als een mensenhoofd waaruit felle lichtstralen en golvende tongen schieten, als een windroos die niet weet naar welke plaatsen ze zal wijzen, en…
Vrouwen laten de tijd anders Drie gedichten uit twee mooie bundels: Frauen dichten anders – Deutsche Dichterinnen vom Mittelalter bis zur Gegenwart, samengesteld door Marcel Reich-Ranicki, Insel Verlag, Berlin 2013, en Ik heb de tijd op je naam laten vallen – poëzie uit Portugal, vrouwenstemmen uit vijf eeuwen, samengesteld door Ana Carvalho, Marilyn Suy en…
LUCEBERT, LABBEKAKKEN EN LUCHTACTIVISTEN – EEN POLITIEK SONNET Gedreven en verbeten achter alles aan wat waarheid is maar niet zo wordt gezien door ‘n omgekochte politieke scene die hemeltergend hypocriet begaan met hoe de wereld draait in Kamers staan waar water van Pilatus handen clean houdt met een taal die liegt en bovendien…
VAN BLOED EN WIJN – DE MARKIEZEN VAN TÁVORA EN POMBAL Daar waar de Avenida João xxi overgaat in Campo Pequeno staat een van de mooiste paleizen van Lissabon, Palácio Galveias. Nu stadsbibliotheek met een ruimte voor exposities die doorgaans op een of andere manier met literatuur te maken hebben. De geschiedenis van het gebouw…
In het kader van mijn reeks stichtelijk-haptonomische sonnetten volgt hier ‘Pierement’. Ik haat draaiorgels, maar als je wilt dichten, moet je nergens je oren voor sluiten en is alles inzetbaar, zolang het maar een beetje klinkt. Met dank aan Peter Nijssen. Pierement, een sonnet De orgelklanken krinkelen vrolijk en vitaal hoog boven straten, stegen,…
ANTÓNIO LOBO ANTUNES – DE OMVANG VAN DE WERELD Over het boek: een oude man (Lobo Antunes?) overziet zijn leven. Een industrieel die een kind heeft verwekt bij een maîtresse, een meisje dat hij uit zijn geboortedorp in het noorden van Portugal heeft meegenomen naar Lissabon. Hun dochter is het tweede van de vier…
De weg naar jou toe was altijd zo onzeker: zoveel maanden van stekels en stenen, van slechte voortekens, van takken die het vlees openreten als rieken, van stemmen die tegen mij zeiden dat verder gaan geen zin had, dat jouw blik al een leugen was; en mijn hart hield zich altijd zo doof voor…
Wanneer het uur komt van de nacht, en nare dromen of het ongemak van slapeloosheid die als een matrak of knuppel van barbaarse macht omlaagtjakt, als een harde tak, de stilte tegenhouden die als zacht fluweel van een gegoten vacht zich om je heen vouwt, niet te strak; wanneer je weer eens niet…