Zo begint Het evangelie volgens Jezus Christus van José Saramago: De zon staat in een van de bovenhoeken van het doek, de linker voor wie kijkt, en ze is afgebeeld, de dagvorstin, als een mensenhoofd waaruit felle lichtstralen en golvende tongen schieten, als een windroos die niet weet naar welke plaatsen ze zal wijzen, en…
Vrouwen laten de tijd anders Drie gedichten uit twee mooie bundels: Frauen dichten anders – Deutsche Dichterinnen vom Mittelalter bis zur Gegenwart, samengesteld door Marcel Reich-Ranicki, Insel Verlag, Berlin 2013, en Ik heb de tijd op je naam laten vallen – poëzie uit Portugal, vrouwenstemmen uit vijf eeuwen, samengesteld door Ana Carvalho, Marilyn Suy en…
LUCEBERT, LABBEKAKKEN EN LUCHTACTIVISTEN – EEN POLITIEK SONNET Gedreven en verbeten achter alles aan wat waarheid is maar niet zo wordt gezien door ‘n omgekochte politieke scene die hemeltergend hypocriet begaan met hoe de wereld draait in Kamers staan waar water van Pilatus handen clean houdt met een taal die liegt en bovendien…
VAN BLOED EN WIJN – DE MARKIEZEN VAN TÁVORA EN POMBAL Daar waar de Avenida João xxi overgaat in Campo Pequeno staat een van de mooiste paleizen van Lissabon, Palácio Galveias. Nu stadsbibliotheek met een ruimte voor exposities die doorgaans op een of andere manier met literatuur te maken hebben. De geschiedenis van het gebouw…
In het kader van mijn reeks stichtelijk-haptonomische sonnetten volgt hier ‘Pierement’. Ik haat draaiorgels, maar als je wilt dichten, moet je nergens je oren voor sluiten en is alles inzetbaar, zolang het maar een beetje klinkt. Met dank aan Peter Nijssen. Pierement, een sonnet De orgelklanken krinkelen vrolijk en vitaal hoog boven straten, stegen,…
ANTÓNIO LOBO ANTUNES – DE OMVANG VAN DE WERELD Over het boek: een oude man (Lobo Antunes?) overziet zijn leven. Een industrieel die een kind heeft verwekt bij een maîtresse, een meisje dat hij uit zijn geboortedorp in het noorden van Portugal heeft meegenomen naar Lissabon. Hun dochter is het tweede van de vier…
De weg naar jou toe was altijd zo onzeker: zoveel maanden van stekels en stenen, van slechte voortekens, van takken die het vlees openreten als rieken, van stemmen die tegen mij zeiden dat verder gaan geen zin had, dat jouw blik al een leugen was; en mijn hart hield zich altijd zo doof voor…
Wanneer het uur komt van de nacht, en nare dromen of het ongemak van slapeloosheid die als een matrak of knuppel van barbaarse macht omlaagtjakt, als een harde tak, de stilte tegenhouden die als zacht fluweel van een gegoten vacht zich om je heen vouwt, niet te strak; wanneer je weer eens niet…
Ik liep door de Avenida Copacabana en keek verstrooid naar flatgebouwen, mensen en de zee, zonder ergens aan te denken. Ik had nog niet gemerkt dat ik in feite niet verstrooid was, maar dat ik aandachtig keek zonder me in te spannen, dat ik iets heel zeldzaams was: vrij. Ik zag alles en ik zag…
De stad of toch maar niet? Eça de Queiroz In zijn postuum verschenen roman De stad en de bergen vertelt de grote Portugese schrijver Eça de Queiroz (1845-1900) het verhaal van de steenrijke Portugees Jacinto, die eind achttiende eeuw in Parijs alle technische snufjes van een bruisende technische vooruitgang tot zijn beschikking heeft, maar daar…